Aylar sonra ilk defa haberleri izledim bu sabah; kutlama yapan insanları, konuşan siyasetçileri..
Şunu kabul etmeliyiz ki, gerçekten çok bilinçsiz, çok cahil, ne yaptığını bilmeyen hatta kendini bile bilmeyen, aklı başında olmayan ve zaten hiç olmamış, yani kendi hayatının kontrolünü ele alıp, o bedeninin içinde gerçekten bilinçli bir halde hiç bulunmamış körkütük cehalet sarhoşu, en iyi ve hatta tek yaptığı şey korkmak olan ve hayatı bu korkunun otomatik tepkilerini vermekten ibaret olan insanların büyük çoğunlukta olduğu bir ülkede yaşıyoruz.
Bu gerçeği kabul etmek gerek; kızsak da, yargılasak da, hatta acısak da bu böyle.
Çok daha farklı bir ülkede dünyaya gelmeyi de seçebilirdik, ama buradayız.
Bu ülkenin kolektif bilincinin etki alanındayız ve varlığımızla yine o bilince katkıda bulunuyoruz.
Tüm bunlar içimizdeki en derin karanlığın dışavurumları, sembolleri olsa da, kabul etmek, yüzleşmek çok da kolay olmasa da bu böyle.
Yine de kendime hatırlatıyorum.. Geriye doğru çekilmiş o son noktaya daha gelmemiş demek ki çoğunluk.. Bunca cehalet, bilinçsizlik, başka türlü nasıl bilgiye, bilince dönüşecek, hayatı korkulardan ibaret olanlar cesareti başka türlü nasıl öğrenecek? Birazcık daha gerilmek lazım demek ki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder